Η φόρμουλα ινοσιτόλης χάρη στη σύνθεση της συμβάλλει στη φυσιολογική λειτουργία του νευρικού συστήματος.
Λίγα λόγια για τη βιοχημική δράση της Ινοσιτόλης
Αναλυτικότερα, η ινοσιτόλη είναι γνωστή σαν βιταμίνη Β8, ένα φυσικό ισομερές της γλυκόζης. Αποτελεί σημαντικό ενδιάμεσο στοιχείο κλειδί, των δεύτερων αγγελιαφόρων, αλλά και κυρίαρχο συστατικό των φωσφολιπιδίων των κυτταρικών μεμβρανών που εμπλέκεται σε πολλές βιολογικές διαδικασίες.
Aποτελεί συστατικό του βιολογικού συστήματος ανταλλαγής πληροφοριών.
Η ινοσιτόλη συμβάλλει στην επεξεργασία πληροφοριών μέσα στο κύτταρο, π.χ. των βιολογικών πληροφοριών που περιέχονται στις ορμόνες. Οι δεύτεροι αγγελιαφόροι είναι μόρια στο εσωτερικό των κυττάρων που δρούν για τη μετάδοση σημάτων από έναν υποδοχέα σε ένα στόχο. Ο όρος, δεύτεροι αγγελιαφόροι, επινοήθηκε από την ανακάλυψη αυτών των ουσιών, με σκοπό να τις διακρίνει από τις ορμόνες και άλλα μόρια που λειτουργούν έξω από το κύτταρο ως "πρώτοι αγγελιαφόροι" στη μετάδοση των βιολογικών πληροφοριών. Ένας μεγάλος αριθμός μορίων, έχουν χαρακτηρισθεί σαν δεύτεροι αγγελιαφόροι, όπου μεταξύ των άλλων περιλαμβάνονται και μόρια που προέρχονται από τα φωσφολιπίδια (τριφωσφορική ινοσιτόλη).
Ένας γενικός μηχανισμός -σύστημα- δεύτερου αγγελιαφόρου μπορεί να χωριστεί σε τέσσερα στάδια.
- Πρώτο στάδιο: ο αγωνιστής ενεργοποιεί έναν υποδοχέα δεσμευμένο στη μεμβράνη.
- Δεύτερον στάδιο: η ενεργοποιημένη πρωτεΐνη G παράγει έναν βασικό τελεστή.
- Τρίτο στάδιο: η κύρια επίδραση διεγείρει τη σύνθεση του δεύτερου αγγελιαφόρου.
- Τέταρτο στάδιο: ο δεύτερος αγγελιαφόρος ενεργοποιεί μια ορισμένη κυτταρική διαδικασία.
Οι υποδοχείς που συνδέονται με την G-πρωτεΐνη για το σύστημα ΡΙΡ2 (διφωσφορικής φωσφατιδυλ-ινοσιτόλης) αγγελιαφόρου, παράγει δύο τελεστές, φωσφολιπάση C (PLC) και φωσφοϊνοσιτιδίου 3-κινάσης (ΡΙ3Κ). Η PLC ως τελεστής παράγει δύο διαφορετικούς δεύτερους αγγελιαφόρους, τριφωσφορική ινοσιτόλη (IP3) και διακυλογλυκερόλη (DAG).
Η (τριφωσφορική ινοσιτόλη) IP3 είναι διαλυτή και διαχέεται ελεύθερα στο κυτταρόπλασμα. Ως δεύτερος αγγελιαφόρος, αναγνωρίζεται από τον υποδοχέα τριφωσφορικής ινοσιτόλης (IP3R), έναν δίαυλο Ca2 + στη μεμβράνη του ενδοπλασματικού δικτύου (ER), το οποίο αποθηκεύει ενδοκυτταρικό Ca2 +.
Η σύνδεση της (τριφωσφορικής ινοσιτόλης) ΙΡ3 στον υποδοχέα της, απελευθερώνει Ca2 + από το ενδοπλασματικό δίκτυο, στο υπό κανονικές συνθήκες φτωχό σε Ca2 + κυτταρόπλασμα, η οποία στη συνέχεια ενεργοποιεί την σηματοδότηση διάφορων εκδηλώσεων του Ca2 +. Συγκεκριμένα στα αιμοφόρα αγγεία, η αύξηση της συγκέντρωσης Ca2 + από (τριφοσφωρική ινοσιτόλη) IP3 απελευθερώνει οξείδιο του αζώτου, το οποίο στη συνέχεια διαχέεται μέσα στο λείο μυϊκό ιστό και προκαλεί χαλάρωση.
Το 1984 με µία εργασία που δημοσιεύτηκε στο Nature, η τριφωσφορική ινοσιτόλη κατατάσσεται επισήµως στους δεύτερους αγγελιαφόρους µεταφοράς κυτταρικών σηµάτων. Μέχρι το 2010 ο όγκος της βιβλιογραφίας ξεπερνά τις 20.000 δηµοσιεύσεις σε πολλά επιστηµονικά περιοδικά.
Ο ρόλος της ξεκινά από τη βιολογία, εμπλέκεται στην ιατρική (σε ειδικότητες όπως της νευρολογίας, της ενδοκρινολογίας και της παθολογίας), και πραγματώνεται στην φαρµακευτική.
